Vanaf de middelbare school was Rikkert van Huisstede gek op muziek. In plaats van een studie zoals zijn klasgenoten, koos hij voor een opleiding in muziek en theater bij Hogeschool InHolland. Toen het moment aanbrak om stage te lopen, werd hij aangenomen als klarinetspeler en onderdeel van het koor van Herman van Veen. Hier bleef hij na zijn stage drie jaar actief, terwijl hij ondertussen werkte aan een solovoorstelling.
Van 2016 tot 2018 speelde Rikkert zijn eerste solovoorstelling Zou jij het zijn. Tegelijkertijd werkte hij als vrijwilliger bij Stichting Emancipator, een organisatie die zich inzet voor het doorbreken van traditionele ideeën over mannelijkheid. Die combinatie van artistieke expressie en maatschappelijk engagement wakkerde iets in hem aan. Hij merkte op het podium dat er veel vooroordelen over queer of ‘anders uitziende mannen’ waren in het publiek. “Vaak moest ik het publiek overtuigen dat ik mag bestaan, in plaats van mijn act op te voeren,” aldus Rikkert.
“Juist mensen van buiten het theater, weten het publiek diep te raken. Het is emanciperend om te zien hoe warm ze worden ontvangen.”
Zo ontstond het idee om het podium te gebruiken voor meer dan alleen zijn eigen verhaal. Boy’s Won’t Be Boys was geboren: een theatergezelschap waarin verschillende stemmen samenkomen om gendernormen uit te dagen en het gesprek over mannelijke emancipatie te verbreden. Een ruimte waarin onderwerpen vrij en veilig bespreekbaar zijn, met het theater als maatschappelijk podium. Samenwerken en het delen van verhalen bleken voor Rikkert krachtiger dan solo op het podium staan.
Een theatergezelschap voor nieuwe verhalen
Boys Won’t Be Boys brengt een wisselende groep performers samen, van amateurs tot professionals. Iedere show heeft een andere samenstelling en elk verhaal is uniek. Veel deelnemers komen van buiten de cultuursector, of uit landen en omgevingen waar ze zich niet vrij kunnen uiten omdat ze queer zijn, of niet in het traditionele beeld van ‘de man’ passen.
Het zijn precies die verhalen die het gezelschap zo krachtig maken. Rikkert: “Juist mensen van buiten het theater, weten het publiek diep te raken. Het is emanciperend om te zien hoe warm ze worden ontvangen.” Voor Rikkert zelf biedt het podium ook ruimte om volledig zichzelf te zijn. “Ik draag in het dagelijks leven meestal een spijkerbroek, omdat een jurk vaak blikken oproept en ik daar niet altijd zin in heb. Op het toneel kan dat wél. Daar mag ik zijn wie ik ben.”
Van idee tot uitvoering: het werk van een artistiek leider
Als oprichter én artistiek leider van Boys Won’t Be Boys bepaalt Rikkert de artistieke koers van het theatergezelschap. In de beginjaren kwam daar echter veel meer bij kijken: van fondsenwerving tot kaartverkoop, en van productie coördinatie tot de aansturing van de zakelijk leider. Ook de begeleiding van marketeers, technici en andere betrokkenen lag bij hem.
Inmiddels bestaat Boys Won’t Be Boys zeven jaar en is het gezelschap vanaf 2025 opgenomen in een meerjarige subsidieregeling. Daardoor is de organisatie niet meer afhankelijk van steeds wisselende projectsubsidies. Die structurele financiering biedt rust en ruimte binnen de organisatie. Voor Rikkert betekent dit dat hij taken beter kan verdelen, en zich meer kan toeleggen op zijn kernrollen: artiest en artistiek leider. Elke avond begeleidt en coacht hij de wisselende groep spelers die op het podium staan.
“Het podium is voor ons een veilige plek: een helende, openbare, diverse, warme bubbel.”
In de rol van artistiek leider stelt Rikkert de voorstellingen van Boys Won’t Be Boys samen en bepaalt hij welke spelers en welke verhalen er nodig zijn voor elke avond. Daarnaast zorgt hij dat alle voorbereidingen op de dag zelf goed verlopen. Ook zet hij zich in voor het behouden van een goede sfeer waar iedereen zich veilig voelt. Hij leerde dat het belangrijk is dat er duidelijke kaders zijn: “Bij de start wilde ik een non-hiërarchische organisatie opbouwen, maar ik heb geleerd dat dat niet werkt. Duidelijke kaders maken de organisatie juist veilig.”
Waar passie werk wordt: de magie van de cultuursector
Voor Rikkert is de drive en de ambitie die in de cultuursector zit erg fascinerend. Iedereen kan iets nieuws bedenken én er een zakelijke draai aan geven. “Je kunt echt van een hobby je werk maken,” aldus Rikkert. Dat lijkt hem goed gelukt te zijn: hij heeft een gezelschap opgericht met shows waar een open en LHBT-vriendelijk publiek naartoe komt, die alle sprekers toejuichen. “Het podium is voor ons een veilige plek: een helende, openbare, diverse, warme bubbel.”
Aan anderen met soortgelijke ambities geeft hij graag iets mee. Volgens Rikkert zijn een heldere visie, besluitvaardigheid en verantwoordelijkheid nemen essentieel voor zijn werk als artistiek leider. “Daarnaast heb je mensenkennis nodig en moet je jezelf goed kunnen uitdrukken,” zegt hij. Ook zakelijk inzicht is volgens hem onmisbaar: weten wat er speelt in de sector helpt je om slimme keuzes te maken. Als al die elementen samenkomen, ontstaat er uiteindelijk een sterke, samenhangende show op het podium.